God,
Soms geloof ik wel even in jou!
Als je na een koude winter
de lente groen licht geeft,
de zon met een klein kontje
wat hoger aan de hemel zet
en overal eerstgeborenen
een frisse duik in het voorjaar nemen.
Dan geloof ik wel even in jou!
Of als ik in mei verliefd word
op 6 meisjes tegelijk
en zij op mij,
allemaal tegelijk,
en ik ze allemaal tegelijk mag zoenen
en zij mij!
Dan geloof ik wel even in jou!
Of wanneer we in juli
op een zachte lome zomeravond,
eerst gebarbecued,
dan strand, ijsje, strandvuur,
moe terug in de auto,
het geuren van de zee
als zwoele dromen rond ons hoofd.
Dan geloof ik wel even in jou.
Of als iemand zegt
dat ik het goed doe, heb gedaan, zal doen,
de aai van deze woorden
maakt mijn haar in de war
en mij.
Dan geloof ik wel even in jou!
Even God,
even maar…
illustratie: Karin Poiesz
{ dit gedicht maakt deel uit van de cyclus God, mag ik even en is gepubliceerd in Wie heeft hier met verf lopen smijten? ~ Querido’s Poëziespektakel 3 }