In mijn voortzetting heb ik je gelaten,
ergens achter mij, op weg, dat wel, maar
zittend tussen mijn verbrijzelde beloften
neig ik het van ons tweeën te verliezen,
moet blijven doorlopen om te bezinnen, steeds doorgaan
van schuld naar begrijpen naar inkeer, weet
dat ik de dagen die voor je klaarlagen
heb terug gestopt in een in onbruik geraakte agenda
de data van ons geluk zijn teruggeschoven
in een plastic hoesje met de tekst: nooit meer.