interlage
Het Liegend Konijn
Het Liegend Konijn is een Vlaams literair tijdschrift dat uitsluitend nieuwe, niet eerder uitgebrachte gedichten publiceert.
In oktober 2023 plaatst Het Liegend Konijn 5 gedichten van mij:
– Tijd 2
– Muze
– Ezum
– Heen en weer doet de schommel
– De kartonnen doos
Blij mee? Heel blij! Om de één of andere reden doen mijn gedichten het beter in België dan in Nederland.
Kijk ernaar uit!
Raadgedicht
Oftewel, raad het ontbrekende woord in het gedicht. Vanaf maandag 11 september tot en met vrijdag 17 november kan je iedere week op zoek gaan naar het missende woord in een gedicht.
Hieronder volgt een schema van dichters die hier aan meedoen:
– 11 september: Ted van Lieshout
– 18 september: Wessel Klootwijk
– 25 september: Edward van de Vendel
– 02 oktober: Mark Haayema
– 09 oktober: Ruud Osborne
– 30 oktober: Sholeh Rezazadeh
– 06 november: Greetje Kruidhof
– 13 november: Najiba Abdellaoui
Een ‘raadtocht’ voor alle leeftijden!
Lef
Op de scheidslijn – welke scheidslijn? – tussen jeugd en volwassenen kunnen de gedichten van Ruud Osborne geen keuze maken.
Nieuwsgierig naar poëzie, maar er altijd vandaan gebleven?
Lef is toegankelijk voor de niet geoefende poëzielezer en slaat een brug tussen alledaagse taal en taal in een andere denk- en gevoelsvorm.
Maar bovenal, Lef kietelt, prikt, maakt los wat vast lijkt te zitten, gooit de gedachte: zo hoort het toch te zijn? op z’n gat, daagt je uit wat dieper te gaan dan je gewend bent en bovenal… laat je verwonderd achter.
Heel de wereld wordt wakker
Leuk, leuk leuk!
Meer dan 350 gedichten en evenzoveel illustraties samengebracht in één lijvig boek. Twee van de 350 gedichten komen uit mijn eerste bundel In de groei van je lach: puntjepuntjepuntjewoord en dood.
Dichters bij het KCB van toen tot nu
Een verzameluitgave waarin opgenomen het werk van 31 dichters.
Allen lid of gewezen lid van het Kunstenaarscentrum Bergen.
Men koos voor twee gedichten uit de cyclus de trap en voor de inzendingen voor de poëzieprijs Nederland 2020 en 2021.
fragment uit Tijd 2
Ingezonden voor De Gedichtenwedstrijd 2020 en gepubliceerd in de bloemlezing In donzen dromen.
Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
Tijd, uit: Het verlangen naar een sigaret ~ Rutger Kopland
Beste meneer Kopland,
Ik vermoed een fleem van herkenning in uw ogen
bij het lezen van deze twee regels.
Uw gedicht Tijd heeft voor mij de klokken in mijn leven
aan gort gereten, voor altijd geparkeerd in de vergetelheid
van het grote niets, waar ik ben, niet vooruit of achteruit,
maar ben, en hooguit dan in het licht, dan in het donker,
als een kwartshorloge steeds opblikkend in een nieuw
moment na moment na moment als een ketting van ontelbare
stukjes nu.
‘Als er leven is in een steentje,
dan is er leven in mij.
Hak me los, beitel me vrij,
want van mij is er maar ééntje.’
En zo kwam Kootje Kiezel ter wereld.
Een klein, beetje bollig kiezeltje met
een rode jas om zijn schouders en een
rode bril op zijn neus.
Daarna is Kootje Kiezel een eigen leven
gaan leiden. Hij kreeg vrienden, hele
goede vrienden: Stootje Staal en Hakkie
Hout. En het prentenboek schreef zichzelf.
Uiteindelijk vroeg ik Kootje of ik zijn naam
mocht gebruiken als e-mailadres.
Dat mocht.
fragment uit Lef
De cyclus Lef heb ik speciaal geschreven voor de verzameluitgave Vijf draken verslagen. Uitgegeven door uitgeverij Querido. Een bundel vol gedichten geschreven door een stuk of dertig kinderboekenschrijvers en voorzien illustraties door evenzoveel illustratoren.
Deze uitgave werd opgepikt en gerecenseerd door het Parool. De cyclus Lef werd eruit gepikt en voorzien van mooie kritieken.
Lef is voor mij persoonlijk een klein hoogstandje: alles viel op z’n plek.
sloten trekken kieren
in het weiland
die met de hand
niet zijn te dichten
je moet ze nemen
met sprongen
maar eerst met
veelpraat hoogpraat verpraat
en daarna de wereld
vooral kleiner inschatten
in centimeters dan maar
de ogen geknepen
de billen samen
en gaan gaan gaan
gaan als een hopeloos fladderende vogel
die op een klein stukje lucht na
z’n tak mist
zo landen jij en ik
op iets te weinig grond,
in iets teveel water
maar we sprongen man
we sprongen de kieren in onze angst
genadeloos dicht
fragment uit Het muurtje
Nog niet uitgegeven, verstilde, zacht filosofische, beschouwende, beschrijvende en poëtische weergaves van een jongen en een vogel die de wereld observeren.
Vaak komt eerst de jongen,
dan de vogel.
Ze zeggen dag
en zoeken een plek op het muurtje.
Ze wachten samen
op de krantenjongen of de vuilniswagen.
Nieuwsgierig zijn ze
wat er die dag nog meer gebeurt.
Vaak is dat een verrassing,
zoals een stapel stripboeken.
Die lezen ze één voor één
tot het donker wordt.
Zo vergeten ze
de wereld om hen heen.
Vaak vergeten ze elkaar,
tot de volgende ochtend.
Wat begon als de beschrijving van mijn vaders oorlogsverleden groeide uit tot een dubbele 5-luik over mijn ouders.
Vijf verhalende gedichten per ouder in vijf strofen van 5 regels; het moest zo zijn.
De vorm komt vanzelf. Die dient zich aan.
Een portret van beiden. Vat voor mijn gevoel samen hoe ze hebben geleefd.
Afzonderlijk samen.
fragment uit Mijn moeder
Een fagot heb ik nooit meer gezien, alleen de piano en naaimachine brachten,
teruglopend in tijd, vertrouwde geluiden voort, maar anders,
niet meer vooruitstrevend, een herhaling van zetten, dezelfde noten,
dezelfde stof, dezelfde componisten, dezelfde kledingstukken en langzaam,
heel langzaam, stopte ook dit geroezemoes van je talenten.
fragment uit Mijn vader
Ik vind het moeilijk om me jou, met je bruine huid en witte haar,
je ovale rode bril, je besmeurde schilderhemd en een sigaretje in de hand,
voor te stellen in deze omgeving. Het lukt me niet jou terug
te schuiven in de tijd naar een wereld die jou heeft uitgehard
tot wie je nu bent en zal blijven.